6/3/08: Ασφαλιστικό από τον Χρ.Πολυζωγόπουλο

Αυτό που μετρά για το Ασφαλιστικό δεν είναι η απλή αναλογία στη σχέση εργαζομένων-συνταξιούχων, αλλά ο παραγόμενος από τον εργαζόμενο πλούτο, ο οποίος τις τελευταίες δεκαετίες έχει πολλαπλασιαστεί, επισήμανε ο Χρ.Πολυζωγόπουλος σε ημερίδα ανατρέποντας ένα από τα βασικά επιχειρήματα όσων λένε ότι επιβάλλεται «ανατροπή» στο σύστημα ασφάλισης.
Το ζήτημα είναι πού πηγαίνει αυτός ο πλούτος και πώς μέσα από αυτόν μπορεί να χρηματοδοτηθεί το ασφαλιστικό σύστημα, πρόσθεσε ο πρώην πρόεδρος της ΓΣΕΕ.
Την ίδια ώρα, σύμφωνα με τα στοιχεία που είδαν το φως της δημοσιότητας το 20% του ελληνικού πληθυσμού είναι άνω των 55 ετών και στην ηλικιακή ομάδα 55-64 ετών ανήκει το 10% του ενεργού εργατικού δυναμικού.
Ακόμη, αναλογιστική μελέτη του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ για το ΙΚΑ, που παρουσιάστηκε στη ίδια ημερίδα της σύμπραξης «Εμπειρία», απέδειξε ότι η αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης κατά πέντε έτη δεν επιλύει τα προβλήματα χρηματοδότησης που αντιμετωπίζει, αφού απλώς παρατείνει το έτος κρίσης για το Ίδρυμα κατά 10 μήνες.
Τα παραπάνω ειπώθηκαν και παρουσιάστηκαν στην ημερίδα με θέμα «Ενεργός Γήρανση: Ενα κοινωνικό συμβόλαιο αλληλεγγύης μεταξύ των γενεών», την οποία οργάνωσε η αναπτυξιακή σύμπραξη «Εμπειρία», στην οποία συμμετέχουν ΓΣΕΕ, ΓΣΕΒΕΕ, ΕΣΕΕ, ΓΕΣΑΣΕ και ΣΕΒ.
Αυτό που καταρχήν αποσαφηνίσθηκε είναι ότι το θέμα της ενεργού γήρανσης δεν αποτελεί μέρος της συζήτησης για το Ασφαλιστικό.
Οπως σημείωσε ο πρόεδρος της «Εμπειρίας» Χρήστος Πολυζωγόπουλος «η πρώτη παρεξήγηση αφορά το ζήτημα της μεταβολής της αναλογίας στη σχέση εργαζομένων και συνταξιούχων. Εκείνο που πρέπει να λάβουμε υπόψη μας είναι πως αυτό που μετρά δεν είναι η απλή αναλογία, αλλά ο παραγόμενος από τον εργαζόμενο πλούτος».
«Η εξέλιξη της τεχνολογίας και της οργάνωσης των επιχειρήσεων είναι τέτοια τις τελευταίες δεκαετίες, ώστε ένας εργαζόμενος παράγει στα ίδια χρόνια εργασιακού βίου πολλαπλάσιο πλούτο για την κοινωνία απ' ό,τι πριν από 20-30 χρόνια. Το ζήτημα είναι πού πηγαίνει αυτός ο πλούτος, ποιος τον οικειοποιείται και πώς μέσα από αυτόν μπορεί να χρηματοδοτηθεί το ασφαλιστικό σύστημα», τόνισε ο κ. Πολυζωγόπουλος.Σε άλλα κράτη, που έχουν αντιμετωπίσει παρόμοιο δημογραφικό πρόβλημα, η λύση βρέθηκε στην καλύτερη αλληλεξάρτηση οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής, δημιουργήθηκαν υποδομές για τη φροντίδα των παιδιών και δόθηκαν σοβαρά οικονομικά κίνητρα για να αρθούν τα οικονομικά βάρη που συνεπάγεται η γέννηση ενός παιδιού.
Μια πολιτική γήρανσης προϋποθέτει πολιτική διαχείρισης όλων των ηλικιών, σημείωσε ο καθηγητής Ιωάννης Κουκιάδης και τόνισε ότι προκειμένου να αξιοποιηθεί το εργατικό δυναμικό των 55 χρόνων και άνω θα πρέπει ήδη από την ηλικία των 45 ετών να έχουν λυθεί τα όποια εργασιακά ζητήματα.
«Δεν πρέπει εκ των προτέρων να έχουμε αρνητική στάση απέναντι στις ευέλικτες σχέσεις, αλλά να προσέξουμε ώστε να υπάρχουν δικλείδες συνοχής και ασφάλειας» σημείωσε και πρόσθεσε: «Διότι, όσο αυξάνεται ο άνεργος πληθυσμός, τόσο πιο ευάλωτος γίνεται ο ενεργός πληθυσμός».
Προτάσεις ΓΣΕΕ για αντιμετώπιση ανεργίας στους άνω των 55
Πόσες πιθανότητες, όμως, έχουν άνθρωποι άνω των 55 ετών να βρουν νέα εργασία; Πόσο «ελκυστικοί» είναι για τους εργοδότες, με δεδομένα τα αυξημένα ασφαλιστικά και άλλα δικαιώματά τους; Συνιστά η μακρόχρονη εργασιακή εμπειρία τους αντιστάθμισμα στον ενθουσιασμό της νεότητας; Σε ποιο βαθμό είναι δυνατόν εργαζόμενοι τέτοιας ηλικίας να εκπαιδευθούν σε νέες τεχνολογίες;
Τα παραπάνω είναι μερικά από τα ερωτήματα στα οποία επιχείρηθηκε να δοθεί απάντηση στην ημερίδα.
«Όποιος εργαζόμενος μεγαλύτερης ηλικίας χάσει τη δουλειά του, δύσκολα ξαναβρίσκει άλλη. Στη χώρα μας βέβαια δεν βρίσκουν δουλειά ούτε οι νέοι, ούτε οι γυναίκες», σημείωσε εκ μέρους του προέδρου της ΓΣΕΕ ο Μ.Κοντοπάνος.
Το πρόβλημα του ασφαλιστικού ζητήματος δεν επιλύεται ούτε με τη διεύρυνση της απασχόλησης των ατόμων μεγαλύτερης ηλικίας, ούτε με την παράταση του χρόνου συνταξιοδότησης κατά ένα, δύο ή και πέντε έτη, σημείωσε ο κ. Κοντοπάνος και αναρωτήθηκε μήπως η συζήτηση για την ενεργό γήρανση αναφέρεται αποκλειστικά στην αύξηση των ορίων εργασίας. Όπως σημείωσε, αναλογιστική μελέτη του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ για το ΙΚΑ απέδειξε ότι η αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης κατά πέντε έτη δεν επιλύει τα προβλήματα χρηματοδότησης που αντιμετωπίζει, αφού παρατείνει το έτος κρίσης κατά 10 μήνες.
«Τα προβλήματα του ασφαλιστικού ζητήματος στη χώρα μας είναι συγκεκριμένα και συνδέονται με την εισφοροδιαφυγή, την κακή διαχείριση των αποθεματικών των ταμείων και την αφερεγγυότητα του κράτους ως χρηματοδότη και θεματοφύλακα απέναντι στα ασφαλιστικά ταμεία», ανέφερε.
Όπως προέκυψε από τις μελέτες που έγιναν στο πλαίσιο του προγράμματος «Εμπειρία», αρκεί ένας μικρός περιορισμός των ποσοστών ανεργίας για να ανατραπούν οι όποιες δυσμενείς προβλέψεις αναφορικά με την ηλικιακή σύνθεση του εργατικού δυναμικού, πρόσθεσε. Για να αντιμετωπισθούν τα προβλήματα ανεργίας των εργαζομένων μεγαλύτερης ηλικίας μέχρι και τη διασφάλιση των προϋποθέσεων συνταξιοδότησής τους, η ΓΣΕΕ θεωρεί ότι πρέπει: α) Να ενισχυθούν οι μακροχρόνια άνεργοι, ηλικίας 45-65 ετών, που έχουν εξαντλήσει το δικαίωμα τακτικού επιδόματος ανεργίας με τη θέσπιση ειδικού επιδόματος σε όλους όσους το εισόδημά τους υπολείπεται των οριζόμενων κάθε φορά αφορολόγητων ορίων.β) Νομοθετική προστασία των μεγαλύτερης ηλικίας εργαζομένων από αδικαιολόγητες απολύσεις. Να εξετασθεί το παράδειγμα της Αυστρίας που προβλέπει πρόσθετες χρηματικές ποινές/ρήτρες για τις επιχειρήσεις που απολύουν ηλικιωμένους εργαζομένους.γ) Να θεσπισθεί η υποχρέωση των επιχειρήσεων που απολύουν εργαζομένους 55 ετών και άνω να πληρώνουν τις ασφαλιστικές εισφορές έως ότου οι εργαζόμενοι συμπληρώσουν το 61ο έτος ή για περίοδο τουλάχιστον 5 ετών εφόσον παραμένουν άνεργοι.δ) Να σχεδιασθούν και να χρηματοδοτηθούν ειδικές παρεμβάσεις για τη διατήρηση των επιδοτούμενων ατόμων μεγαλύτερης ηλικίας στην εργασία, κυρίως αυτών που μετά τη λήξη επιδοτούμενων προγραμμάτων έχουν περιορισμένες προοπτικές διατήρησης της εργασίας τους.ε) Είναι αναγαία η ενίσχυση της πρόσβασης των εργαζομένων άνω των 45 ετών στην επαγγελματική κατάρτιση και η ανάπτυξη στρατηγικών δια βιου εκπαίδευσης.στ) Θα πρέπει να εξετασθεί πώς θα γίνει καλύτερη και αποτελεσματική η εφαρμογή του θεσμού της διαδοχικής ασφάλισης.ζ) Ενίσχυση των υπαρχουσών υποστηρικτικών δομών που διευκολύνουν τη συμφιλίωση της οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής και την προώθηση μέτρων διεύρυνσης των υποδομών φροντίδας παιδιών και ηλικιωμένων.
Newsroom ΔΟΛ