14/1/08: η πρώτη δικηγόρος που φορά το σύμβολο του ισλαμισμού

«Η αμφίεσή μου δεν αποτέλεσε ποτέ λόγο προκατάληψης απέναντί μου ή λόγο αποκλεισμού.
Θυμάμαι μόνο ορισμένους συμφοιτητές μου από άλλα μέρη της Ελλάδας που ήθελαν να μάθουν λεπτομέρειες για τη μουσουλμανική μαντίλα, για τη θρησκεία μας, τα ήθη και τα έθιμά μας».
Η Ρεϊχάν Ιμάμογλου, που αποφοίτησε πριν από λίγους μήνες από τη Νομική Σχολή του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, είναι η πρώτη πτυχιούχος ελληνικού πανεπιστημίου από τον χώρο της μειονότητας που φορά την ισλαμική μαντίλα. Έτσι έσπασε τα τείχη των προκαταλήψεων που ίσχυαν επί χρόνια στη Θράκη για τις μουσουλμάνες γυναίκες της μειονότητας- τις ήθελαν κλεισμένες στα σπίτια τους και χωρίς ευκαιρίες στην εκπαίδευση και τη δουλειά. Η 22χρονη- ασκούμενη δικηγόρος, πλέον- θα συνεχίσει να φορά τη μαντίλα και όταν θα περάσει στις δικαστικές αίθουσες. Η Ρεϊχάν προέρχεται από ιδιαίτερα θρησκευόμενη οικογένεια της Κομοτηνής και ο πατέρας της είναι γραμματέας στη Μουφτεία. «Επέλεξα συνειδητά το δημόσιο ελληνικό σχολείο», σημειώνει η ίδια, «προκειμένου να βελτιώσω τη χρήση της ελληνικής γλώσσας και να αυξήσω τις πιθανότητές μου ώστε να περάσω στο πανεπιστήμιο». Η αγάπη της για τη μάθηση και οι καλές επιδόσεις της στις Πανελλήνιες Εξετάσεις την οδήγησαν στο κατώφλι δύο σχολών- πέρασε στο Τμήμα Ιστορίας και Εθνολογίας- χωρίς να κάνει χρήση του ευεργετικού μέτρου για τους μαθητές της μειονότητας και, χάρη στην ποσόστωση, ταυτόχρονα στη Νομική Σχολή.
«Με γοήτευε η Νομική»
«Επέλεξα τη Νομική, τόσο επειδή είχε έδρα την Κομοτηνή αλλά και διότι με γοήτευε ως επιστήμη. Εκ των πραγμάτων δικαιώθηκα για την επιλογή μου. Αποφοίτησα στο τέταρτο έτος χωρίς να χρωστώ μαθήματα και χωρίς να αντιμετωπίσω ιδιαίτερα προβλήματα στη διάρκεια της φοίτησής μου. Τόσο οι καθηγητές μου όσο και οι συμφοιτητές μου με περιέβαλαν με αγάπη και εμπιστοσύνη και ποτέ δεν μπήκε ζήτημα για την επιλογή μου να φορώ την μαντίλα», λέει η Ρεϊχάν Ιμάμογλου. Όσο για τους αποκλεισμούς που αντιμετώπισαν πρόσφατα μουσουλμάνες φοιτήτριες σε πανεπιστημιακά ιδρύματα της Γαλλίας, είναι κατηγορηματική: «Στο πεδίο της εκπαίδευσης δεν συγχωρούνται αποκλεισμοί για λόγους εμφάνισης, γιατί ο ακαδημαϊκός χώρος είναι χώρος ισότητας και ελευθερίας». Σημειώνει με έμφαση μάλιστα ότι «η Ελλάδα αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για όλες τις χώρες του κόσμου στο επίπεδο του σεβασμού των θρησκευτικών ελευθεριών σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης». Στην ερώτηση για το πώς ζει τη διαφορετικότητα φορώντας την ισλαμική μαντίλα και για το κατά πόσο αυτή επιλογή είναι καταπιεστική, που τελικά περιορίζει την προσωπικότητα της γυναίκας, η θέση της είναι απόλυτη και χωρίς περιστροφές: «Η μαντίλα δεν είναι διακριτικό γνώρισμα που μειώνει την αξία της γυναίκας. Αντίθετα, θεωρεί τον εαυτό της ξεχωριστό γιατί δεν μετατρέπει το σώμα της και την εξωτερική της εμφάνιση σε αντικείμενο επίδειξης που αλλοιώνει τα πραγματικά στοιχεία της προσωπικότητάς της». Πάντως, η νεαρή ασκούμενη δικηγόρος διαφωνεί ριζικά με όσους πιστεύουν ότι η ισλαμική θρησκευτική παράδοση στη Θράκη δρα ανασχετικά για τη μόρφωση των γυναικών και την κατάκτηση ίσων ευκαιριών με τους άνδρες. «Το Ισλάμ υποχρεώνει την εκπαίδευση εξίσου στον άνδρα και τη γυναίκα. Οι λόγοι της μαθητικής διαρροής στη Θράκη είναι περισσότερο κοινωνικοί και πολύ λιγότερο θρησκευτικοί», λέει.
http://www.tanea.gr//Article.aspx?d=20080114&nid=7168262&sn=&spid=876